ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…
…θα δοκιμάσω να εμπιστευτώ τον εαυτό μου κι ας μοιάζει λειψός, λίγος, ανεπαρκής, ατελής…θα εμπιστευτώ τον σημαντικό δικό μου, κι ας είναι δύσκολος…θα εμπιστευτώ τον Θεό, κι ας μου είναι Άπιαστος.
…δεν θα κρυφτώ πίσω από τις αδυναμίες μου, τα λάθη μου, τα τραύματα μου. Θα αναλάβω την ευθύνη για τα συναισθήματα μου, για τις σκέψεις μου, για τις πεποιθήσεις μου (αυτές που προέρχονται από το παρελθόν), για τις πράξεις μου, κι ας είναι αυτόματες- ασυνείδητες…Θα αναλάβω την ευθύνη.
…δεν θα διστάσω να κατέβω στα βάθη της ψυχής μου, να αναλύσω τον εαυτό μου και να βρω όλα τα σκοτεινά μου κομμάτια. Δεν θα διστάσω.
…θα τολμήσω να κάνω σχέσεις αληθινές. Θα ρισκάρω στην επικοινωνία. Δεν θα κρυφτώ πίσω από τους μηχανισμούς άμυνας μου. Θα δω τον συνάνθρωπο μου, πίσω από τη μάσκα του και τα πρότυπα συμπεριφοράς.
…θα αγγίξω και θα συζητήσω τα πιο ευαίσθητα θέματα. Θα αφήσω τις δικαιολογίες περί διακριτικότητας. Θα ζορίσω τον εαυτό μου και τον συνομιλητή μου να πει αλήθειες, να σπάσει τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, να τσαλακωθεί, να εκτεθεί…Θα εκτεθώ πρώτος/πρώτη εγώ.
…θα μιλήσω για ό,τι μου έρχεται στο μυαλό, θα μοιραστώ συναισθήματα, φόβους, ανασφάλειες, όνειρα, επιθυμίες…Θα αποφύγω την επίκριση, πρώτα στον εαυτό μου, στις σκέψεις, στα λόγια, στην ίδια μου την ύπαρξη…κι ύστερα στους άλλους.
…θα πω όσα πιο πολλά ΟΧΙ γίνεται. Θα γίνω ξανά παιδί και θα θυμηθώ πώς είναι να αντιστέκομαι, να αμφισβητώ, να ρωτώ “γιατί”; Κι όταν θα παίρνω μια απάντηση, που μου αρέσει, θα συνεχίσω να ρωτώ…κι όταν θα παίρνω μια άλλη, που δεν μου αρέσει, θα συνεχίσω να αντιδρώ!
…θα ξυπνάω και πριν κάνω οτιδήποτε, θα μένω λίγο μόνος/μόνη στη σιωπή. Θα λέω μια αυτοσχέδια προσευχή, μια δοξολογία για όσα μπορώ ακόμα να απολαμβάνω, να νιώθω, να γνωρίζω, να μοιράζομαι. Θα έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου, πριν έρθω σε επαφή με τον σύντροφο μου, το παιδί μου, τον φίλο μου, τον γονιό μου, το αφεντικό μου, τον δάσκαλο μου…Δεν χρειάζεται πολύ, δέκα λεπτά είναι αρκετά.
…θα προσπαθήσω να σταματήσω το χρόνο για να ξεκουραστώ… Θα χαμηλώσω τους ρυθμούς. Θα ακούσω τα βήματα μου. Θα ρυθμίσω την αναπνοή μου. Θα ετοιμάσω το αγαπημένο μου γεύμα. Θα διαβάσω ένα βιβλίο, που θα με συναρπάσει! Δεν θα συνεχίσω ένα που δεν με εκφράζει και δεν μου αρέσει και πολύ, μόνο και μόνο για να πω ότι διάβασα. Θα βάλω την αγαπημένη μου μουσική και θα αφήσω το σώμα μου να εκφραστεί όπως θέλει, όπως έχει ανάγκη, όπως μπορεί… Θα πάρω αγκαλιά τους αγαπημένους μου και θα αφεθώ στα λόγια τους και στην αγάπη τους, χωρίς να βιάζομαι να φύγω, για να πάω να συνεχίσω αυτό που έκανα. Θα σταματήσω τον χρόνο.
…θα κάνω αληθινές διακοπές. Θα κάνω ένα διάλειμμα από όσα έκανα μέχρι τώρα και θα δοκιμάσω μόνο νέες εμπειρίες, νέες γεύσεις, νέες καταστάσεις. Θα βγω από τη ζώνη ασφαλείας μου. Θα μιλήσω σε αγνώστους και θα επικοινωνήσω χωρίς να βάζω εμπόδια με τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τις δικές μου προβολές.
…θα ζητήσω να ακούσω ιστορίες, θα κάνω ερωτήσεις, θα γίνω περίεργος/περίεργη ξανά… όχι εκεί που βλέπω ότι ο άλλος ζορίζεται και δεν θέλει να απαντήσει, αλλά εκεί που συναισθάνομαι ότι θέλει να ανοιχτεί, να πει κι άλλα, να μοιραστεί, να κλάψει, να εκτονωθεί. Θα ακούσω… τόσο έντονα και αληθινά, που αυτό που θα ακούσω, ενώ δεν θα έχει να κάνει με εμένα, θα με αλλάξει κάπως…θα μου αφήσει ένα στίγμα…θα με ενώσει με τον άλλο, με μια ένωση που δεν θα σπάει γιατί θα βασίζεται στις αλήθειες μας.
…θα αφήσω τις αρνητικές σκέψεις να έρχονται (γιατί πάντοτε έρχονται), αλλά θα βάλω τα δυνατά μου να θέσω ένα όριο. Θα πω ένα ΣΤΟΠ, όταν αρχίσω να γίνομαι παράλογος/παράλογη κι όταν η φαντασία μου αρχίζει να καλπάζει ανεξέλεγκτα στα μονοπάτια του αρνητισμού και της μιζέριας…θα τραβήξω απαλά τα γκέμια και θα ηρεμήσω τον ψυχισμό μου. Με ένα χάδι, μια ζεστή αγκαλιά, μια γλυκιά κουβέντα, μια πράξη απελευθερωτική (μικρή, δεν χρειάζεται να είναι μεγάλη), θα φέρω τον εαυτό μου σε ισορροπία…θα ανακτήσω την δύναμη και την αυτοκυριαρχία μου και θα είμαι εγώ αυτός/ αυτή που θα επιλέξει το επόμενο βήμα.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΛΙΓΟ ΑΛΛΙΩΣ
